Saturday, November 19, 2016

Գլուխ Ե․ Ժուկով & Ժամանակով




Գլուխ Դ․


Նոյեմբերի 6, 2015 թ․, առավոտոտ


Քա՜ք ես կերել։

***

Արմանի օրը ամենասկզբից սխալ էր մեկնարկել։ Առավոտ պարզվեց սուրճը պրծել է, Չայկոֆում, թարսի պես, աղացը փչացել էր․ ֆիլտրի համար խոշոր չէին կարողանում աղալ։ Սրճարանում ֆիլտր չունեին, ինչպես միշտ փորձում էին ամերիկանո սաղացնել։ Նյարդայնացած, չսափրված՝ սրճային ոդիսականի պատճառով լրիվ մոռացել էր ֊ Արմանը եկավ գործի «Զավզակ Սըլյուշնս» ու միանգամից գերության մեջ ընկավ ամենատխուր կլիենտներից մեկի ձեռքը։ Սա, դեռ օֆիսը չբացված, եկել էր ու աթանդա կանգնել դռան մոտ, հետո Հեղնարին վերցրել էր պատանդ՝ իրա դանդաղ ու ձանձրալի պատմություններով կկտանքների ենթարկում։

Այցելուն Ռոբերտ Սարհատիչն էր, բժիժկ֊գինեկոլոգ։ Սարհատիչը ձեռքի հետ հանդիսանում էր նաեւ Հայասանի էլֆերի ասոցիացիայի նախագահը։ Սրա տատը Մեղրիի կողմերից հուրի֊փերի էր, ինչից էլ օգտվում էր գինեկոլոգը՝ ասոցիացիայում մանրից առաջ գնալու համար։ Ասում են, վախտին էլֆերի ակումբում իսկապես էլֆեր էին հավաքվում, հիմնականում թեյ խմում ու հիշում իրենց ոսկե դարաշրջանի պատմությունները։ Բայց հիմա այստեղ մենակ Սարհատիչի պես դեմքեր էին․ ցմփոր, ճաղատ, մեծ մասն էլ պրոստատիտով տառապող։ ՈՒ հիմա Ռոբերտ Սարհատիչը պահանջում էր, որ Արմանը իրեն օգնի վնասազերծել մրցակից Հայաստանի ազատ էլֆերի ասոցիացիան, որը բացվել էր երկու ամիս առաջ ու արդեն վերմակը քաշում էր իր վրա։

֊ Դու հասկանո՞ւմ ես, ես էսքան ամագ եմ տվել, զրոյից եմ աճացրել մեր ասոցիացիան, գիշերներ չեմ քնել, սաղ իմ գրպանից եմ ֆինանսավորել։ Ու ինչ֊որ չնթռլոներ գալիս են ու իրանց ներկայացնում են որպես իսկական էլֆեր։ Արա, դուք ու՞ր էիք, երբ Ռոբերտ Սարհատիչը արդեն Չինաստանի ուրվականների միավորման հետ պայմանագիր էր կնքում։ Դուք ու՞ր եիք, արյաաա՜, երբ Ռոբերտ Սարհատիչը էլֆերի գործը առաջ էր տանում Ռուսաստաններում, Սիկտիվկարում ու Տագանրոգում։

Սա արդեն մոտ մեկ ժամ էր տեւում։ Արդեն հիշատակվել էին Ռոբերտ Սարհատիչի բազմակողմանի եւ ինքնազոհ կյանքից մի քանի տասնյակ դրվագներ։ Եվ ավարտը չէր էլ երեւում։ Առաջին կես ժամը Արմանը բավականին հանգիստ անցկացրեց, քանի որ Հեղնարը բերեց վերջապես մարդավարի սուրճ։ Արմանը խմում էր սուրճը դանդաղ, ամեն կումը վայելելով։ Ու ամեն մեկուկես րոպեն մեկ գլխով են անում՝ իբր լսում է եւ հասկանում։ Բայց հենց սուրճն ավարտվեց, իրավիճակը անդառնալի վերածվեց անտանելիի։

֊Դու հիմա հասկացար, որ պետք ա ամեն ինչ անես, որ դրանց վերջը տաս՞, ֊ Ռոբերտ Սարհատիչը շարունակում էր ինքն իրենից խորը եւ աշխատանքային բնույթի էքստազ վերապրել։

֊Ռոբերտ Սարհատովիչ, հասկանում եք, ես տենց բաներով երբեք չեմ զբաղվել․․․ Արմանը փորձեց առաջին անգամ բարեւելուց հետո ձայն հանել։ Շատ անհաջող փորձ էր։

-Քա՜ք ես կերել։ ֊ Սարհատիչը կարմրեց, ֊ Տո դու ով դառար, որ հակաճառես ինձ, ի՜նձ, այ փիչխա, ալ լակոտ, ֊ նա տեղից վեր թռավ եւ արդեն կանգնած էր շարունակում կարմրել եւ թքոտել շրջակա միջավայրը։

Արմանը մի հինգ րոպե լուրջ դեմքով լուռ նայում էր դիմացինին։ Մտքում փորձում էր հիշել՝գազն ու ջուրը վճարել է էս ամսվա, թե չէ։ Երբ հիշեց, որ արդեն հասցրել է վճարել, գիտակցությունը հետ եկավ սենյակ ու խիստ զայրացավ կարմրած ցմփորի վարվելակերպից։ Բայց բիզնեսը մնում էր բիզնես, իսկ էլֆ կլիենտը լավ կապեր ուներ, նեղացնել չարժեր։ Պետք էր վիճակը հարթեցնել։

֊ Սարհատիչ, դուք լավ գիտեք, որ ես քեզ․․․ըըը․․․ձեզ պետք էկած ժամանակ օգնում եմ։ Բայց հիմա էս գործը իմը չի։ Արի կլնի, ես ձեզ մի հատ լավ սեւ փիարով զբաղվողի համար տամ, իրան զանգեք։ Ինքը համ էլ քաղտեխնոլոգ ա, համ փիարչիկ, համ մուտիլյովշիկ։ Կրուտիտի ու մուտիտի կարմիր դիպլոմ ունի։

***

Սարհատիչից հետո պետք էր ուշքի գալ։ Արմանը մտավ ցանց։ Թոխմախում գիշերը այնքան թեժ էր անցել, որ շատերն էին նկատել, որ հասարակ կայծակ ու փոթորիկ չի եղել։ Շամշյանը գրում էր, որ Թոխմախի մոտ ծիծակ համարներով յաշիկների մասնակցությաբ մեծ վթար ա եղել։ «Լրագիր»֊ը համոզված էր, որ Թոխմախում Ռուսաստանի զորքերը գաղտնի բազա են տեղադրել եւ փորձարկում են էլ ավելի գաղտնի զենքեր՝ ստիպելով ՆԱՏՈ֊յին զորք մտցնել Հայաստան։ «Հրապարակը» հղում էր տալիս իր աղբյուրներին Պետդեպում եւ Պենտագոնում, ու վստահեցնում, որ հակառակը, Թոխմախում տեղադրվում է ամերիկյան հետախուզային բազա, եւ գիշերներով իրականացվում են շինարարական աշխատանքներ, որոնք խաթարում են քաղաքացիների անդորրը։

Արմանի կոֆեինը օրգանիզմում մաշվեց էս ամենը կարդալուց։


֊ Հեղնաաա՜ր, կոփես, կոփես բեր։ Ես սրանց ձեռը կխելռեմ։

֊ Հեչ անպայման չէ սենց գոռալ։ Մարդուն լեզուն տրված է խոսքի համար, ոչ թե բղավելու, ֊ սուրճը մի քանի ակընթարթ հետո Արմանի սեղանին էր, մի փուդ մուննաթն էլ հետը։

Հեղնարին դատարկ հայացքով ճանապարհելով, Արմանը խորասուզվեց ծանր մտքերի մեջ։ Թոխմախում հարցերը լուծված չեն, դա միանշանակ է։ Լեշերը հաստատ իրենց սփրթնոյին վերցրել, տարել են։ Բայց դերվիշները հո չեն կորել, հանգիստ տեղները չեն սթրվի․․․Իսկ վամպիրներին մնացածները չեն հետաքրքրում, քաղաքը չի հետաքրքրում։ Իրենք գործը մինչեւ վերջ տանողը չեն։ Հատկապես, որ պարզ էլ չէ, թե գործի ավարտը որն է այս դեպքում, եթե քո կլիենտները գերեզմանոցում են ապրում։

Արմանը ահավոր հավես չուներ այս ամենի մեջ թաթախվելու։ Բայց հասկանում էր, որ իրենից բացի զբաղվող չի լինելու։

֊ Հեղնար, ես լքում եմ քո տխուր հոգու միջավայրը։ Դուռը փակիր հետեւիցս, ես գնում եմ։

Պետք էր հասկանալ, ոնց շարունակել գործը։ Վամպիրները վայբերով շատ կարճ բացատրեցին, որ իրենց մոտ ամեն բան տեղին է եւ իրենք ցանկություն չունեն շարունակելու խոսակցությունը։ Ուրեմն մնում էր Սողոմոնը, գոնե ուղղություն կտար։

Մեքենան դեռ դզում֊փչում էին։ Ջիջի կանչել չստացվեց, էսօրվա ապդեյթից հետո օֆիսի տեղը չէր գտնում։ Նենց որ փողոցից մեքենա բռնեց, որ գնա Սողոմոն աղայի մոտ։

Տաքսիում Արմանը որոշեց նախահարձակ լինել։ Առաջին իսկ կարմիր լույսի ժամանակ, երբ Դեմիրճյանից թեքվում էին Բաղրամյան, ու երկար լրվել էին, հայտարարեց, որ Մոսկվաներում սենց չի էլի․

֊ Ախպեր, Մոսկվա խի սե՞նց ա, խի ջիպը կարող ա գա, դեմդ կտրի։ Տեղում տրավմատիկան հանում ես ու էդ օլիգարխի լակոտի ճակատին հերթով շարում, պադրոններով ճակտին վանկերով գրում ես․ Զա օբոռոնու Սեւաստոպոլյա։ Որովհետեւ օրենքի երկիր ա։ Պուտինը սաղ տեղն ա դրել։ Էս իինշ վիճակ ա ստեղ։ Ստեղ վիճակ չի։

Հետեւեց հստակ հաշվարկած դրամատիկական դադարը, որի ընթացքում վարորդի հայացքը յոթ անգամ փոխվեց․ զարմանք, ճանաչում, դեպրեսիա, արտահայտվելու խիստ ցանկություն, կասկած, կռահում, կարճաժամկետ պայծառացում։  Պահը հենց հասունացավ, Արմանը թույլ չտվեց վարորդը բերանը բացի եւ շարունակեց, մինչ մեքենան սկսեց շարժվելը․

֊ Տես, Սաշիկը ընդեղ ա իրա կեսը վերցնում, Օբաման՝ ստեղ, մեզ դրանից հետո հազիվ մի քսանյոթ տոկոս ա մնում։ Մայդանն էլ ընդեղ իրա հերթին։ Էլ չեմ ասում մասոնների մասին։ Ջոգում ես, ինչքան բարդ ա ինձ իմ բիզնեսները Մոսկվա ու Սիկտիվկար առաջ տանելը, էլ Սարհատիչի մամենդը չասեմ․․․ Չգիտե՜մ, չգիտե՜մ․․․

Այս պահից վարորդի մոտ սկսվեց երկարաժամկետ, ցիլկիկ մեդիտացիա։ Արմանը կարող էր հանգիստ մտածել լռության մեջ։

«Դերվիշները շատ մեղմիկն էին իմ հետ։ Հավատս չի գալիս, որ էս տղերքն են սաղ կիլդիմը սկսել։ Մի բան էն չի, ոնց երեւում ա։ Էս գերեզմանոցի տակը ավելի խորն ա․․․”

֊ Շեֆ, ստեղ պահի, սդաչի պետք չի, ֊ հազարանոցը անցավ մտքերով ընկած լուռ վարորդին։

Արմանը վախվխելով մտավ դալանը, արագ հասավ Սողոմոնի տան շեմին։ Դուռը փակ չէր․ բացված էր այնքան, որ ներսից կարմիր ծանր վարագույրների լույսն էր բոցավառվում։

֊ Սողոմոն աղա, ա վոտ ի յա, ֊ Արմանը դուռը թեթեւ թակեց, մտավ ներս։ Սենյակում քաոս էր, մութաքիները բոլորը գցած էին, պատին ցփնած արյան  հետքեր էին։ Սողոմոնը չկար։ Մի բան էր լավ, արյունը կարմիր էր, իսկ իֆրիտինը կանաչ է։ Գոնե հույսեր կային, որ տեղում չեն մորթել իֆրիտին։ Չնայած, Արմանը կասկածում էր, որ նման բան ընդհանրապես Սողոմոնի հետ հնարավոր էր անել։

Արմանը հասկացավ, որ կանգնած է սենյակի կենտրոնում ու ահավոր վախեցած է։ Անընդհատ թվում էր, որ մեկը հետեւից մոտենում է։ Արագ շրջվեց․ բան չկար։ Բայց զգացմունքը չկորավ։ Ռիպսիկի ասածն էլ իրա հերթին բուսնեց գիտակցության մեջ ու ամենաանդուր կերպով համեմեց վախի թանձր բուլյոնը, որի մեջ լող էր տալիս Բզնունց Արմանի հոգին։

֊ Ժամանակն է դիմել ծանր հրետանուն, ֊ մրթմրթաց քթի տակ Արմանը, գետնից վերցրեց Սողոմոն աղայի զմրուխտե թզբեխը ու վազքով թռավ բնակարանից։ Դուրս գալուց դուռը կողպեց, ծանր բանալին քցեց գրպանը ու դխքդխքալով իջավ աստիճաններով։

Ֆլոյդը ականջներին՝ Արմանը դանդաղ քայլում էր Աբովյանով։ Առաջին սարսափի ալիքը հետ քաշվեց։ Հիմա պետք էր դանդաղ, առանց շտապելու հաշվարկել քայլերը։

«And I am not frightened of dying, any time will do, I don't mind.
Why should I be frightened of dying?»

« Գործի մեջ հզոր ուժեր են խառնվել։ Փառչակ դերվիշները հազար տարվա իֆրիտին փալասի պես տնից չէին տանի․․․»

There's no reason for it, you've gotta go sometime."
«If you can hear this whispering you are dying."
"I never said I was frightened of dying.»

«Աղջիկ ջան, ղժղժոցներդ խանգարում են մտածել, ֊ Արմանը փոխեց ալբոմը, ֊ լեթ դեըր բի մոոո լայթ, բեյբ»։

Արմանը մտավ Անի հյուրանոց, բարձրացավ բիզնես հարկը։

«Oh, my, something in my eye, eye
Something in the sky, sky
Waiting there for me․»

Օֆիսի դռանը, որին զգույշ քայլերով մոտեցավ Բզնունցը, պահելով ականջակալները, պղնձի վրա սեւով գրված էր․ «Ժուկ & Ժամանակ քորփորեյշն»։ Մի քանի ակընթարթ հապաղեց, մտքերով հավաքվեց, հետո դուռը թակեց ու դանդաղ բացեց։


2 comments: