Գլուխ ԲԱ. Կորած քարտեզը

Մաս Բ. Չարքեր, ռոբոտներ եւ խառը վիճակներ

Կարդալ Մաս Ա․ Տխուր վամպիրների էլեգիա

Գլուխ ԲԱ. Կորած քարտեզը 

Նոյեմբերի 6, 2015 թ․, կեսօր

- Տես, փոքրիկ Արմաննն ա եկել մեր մոտ

Մութ գրասենյակում նստած էին երկու հոգի: Կին եւ տղամարդ: Շատ ծեր կին եւ երիտասարդ տղամարդ: Կինը Տարոյի քարտեր էր բացում իր առջեւ սեղանի վրա: Տղամարդը, ոտքերը սեղանին, մտած էր հեռախոսի մեջ: Կարծես, խաղ էր խաղում ու ցանկություն չուներ Արմանին նայելու: Պարզապես թեթեւ գլխով արեց՝ հայացքը էկրանից չկտրելով: Իսկ կինը կտրվեց քարտերից։

- Արի, բալիկ ջան, հոգնած կլնես, նստի, շունչ քաշի: Մի բան կխմե՞ս:

Արմանը խառնվեց, ուսերով աննպատակ ու անհասկանալի թափ տվեց։

- Ամբրոսիա, նեկտար, սոմա: Թարմ հաոմա ունենք: Ամեն մեկին չեմ տալիս, նայի հա։

- Չէ, մերսի: Հետո սենց լավության տակից դուրս չեմ գա:

- Դե դու գիտես, փոքրիկ Արման:  

Բոլորը լռեցին մի քանի րոպե։ Կինը շարունակում էր նորից քարտերով զբաղվել, տղամարդը այքան անշարժ էր, որ կարծես, քնել էր։ Արմանը իֆրիտի թզբեխով էր խաղում, փորձում էր անհարմար վիճակից դուրս գալ հանգիստ դեմքի արտահայտությունով։

Թոխմախի ջենտլմենների ակումբը։ Մաս Ա

Մաս Ա․ Տխուր վամպիրների էլեգիա

Գլուխ Ա․ Լեշերը, Ֆեյսբուքը ու կրկին լեշերը

Նոյեմբերի 5, 2015 թ․

Երեւանում երիտասարդ վամպիր լինելը շատ բարդ գործ է։ Միայն ֆիլմերում է, որ արնախում, արիստոկրատ սփրթնած տղերքը ումից ուզում հեմոգլոբին են, կներեք արտահայտության համար, ներքաշում։ Իրական արյուն ծծողները շատ զգայուն, ազդվող, նույնիսկ՝ նրբանկատ լեշեր են: Առնվազն նիկոտինի եւ մի շարք ալկալոիդների հանդեպ խիստ զգայուն են: Եթե մի կաթիլ նիկոտինը միջին վիճակագրական ձիուն ուղարկում է այն աշխարհ, ապա մարդու սատակը, որը թափառում է Երեւանով, դրանից ահավոր գլխացավ է ստանում: Իսկ միգրենով տառապող վամպիրը աշխարհի ամենադուրեկան զրուցակիցը չէ:
Ինչեւէ, վամպիր Սմբատը առավոտ կանուխ թափառում էր Պրոշյան փողոցով՝

փորձում էր գտնել չծխող չաղլիկ մեկին՝ զուտ սնվելու նպատակով։ Դե հիմա փորձեք գիշերվա հինգին գտնել Երեւանում առողջ եւ չծխող տղամարդու: Կանանց մասին չենք էլ խոսում։ Բարդ էքզիստենցիալ խնդիր է յուրաքանչյուր վամպիրի համար։

․․․Շուրջ բոլորը նորմալ ուտելիք չկար։ Չնայած, ըհը, կարծես մի լավ խմած կարմրաթուշ երիտասարդ հայտնվեց եւ սկսեց ճոճվելով ճեմել փողոցով։ Մեկ, երկու եւ արդեն Սմբատը նշան էր դնում վզին․․․ Բայց վերջին պահին Սմբատի գլխին հանդիպեց ինչ֊որ ծանր եւ կոշտ բան։ Նա չհասցրեց հասկանալ, թե ով, կամ ինչը հարվածեց հետեւից, երբ հայտնվեց շղթայված վիճակում մեքենայում եւ շուտով արաագորեն հեռանում էր դեպքի վայրից ժանգից ծանրացած «զրո֊մեկի» բագաժնիկում․․․

* * *

- Ես ձեզ մարդավարի բացատրում եմ, դուք պետք է ինձ օգնեք փոխանցել իմ բացահայտումը Ամերիկայի դեսպանին։ Կամ գոնե՝ պետքարտուղարին։ Ինձ անպայման հանդիպել է պետք։ Շատ շտա՜պ։

Գլուխ Ե․ Ժուկով & Ժամանակով

Գլուխ Ա․

Գլուխ Բ․

Գլուխ Գ․

Գլուխ Դ․

Նոյեմբերի 6, 2015 թ․, առավոտոտ

Քա՜ք ես կերել։

***

Արմանի օրը ամենասկզբից սխալ էր մեկնարկել։ Առավոտ պարզվեց սուրճը պրծել է, Չայկոֆում, թարսի պես, աղացը փչացել էր․ ֆիլտրի համար խոշոր չէին կարողանում աղալ։ Սրճարանում ֆիլտր չունեին, ինչպես միշտ փորձում էին ամերիկանո սաղացնել։ Նյարդայնացած, չսափրված՝ սրճային ոդիսականի պատճառով լրիվ մոռացել էր ֊ Արմանը եկավ գործի «Զավզակ Սըլյուշնս» ու միանգամից գերության մեջ ընկավ ամենատխուր կլիենտներից մեկի ձեռքը։ Սա, դեռ օֆիսը չբացված, եկել էր ու աթանդա կանգնել դռան մոտ, հետո Հեղնարին վերցրել էր պատանդ՝ իրա դանդաղ ու ձանձրալի պատմություններով կկտանքների ենթարկում։

Այցելուն Ռոբերտ Սարհատիչն էր, բժիժկ֊գինեկոլոգ։ Սարհատիչը ձեռքի հետ հանդիսանում էր նաեւ Հայասանի էլֆերի ասոցիացիայի նախագահը։ Սրա տատը Մեղրիի կողմերից հուրի֊փերի էր, ինչից էլ օգտվում էր գինեկոլոգը՝ ասոցիացիայում մանրից առաջ գնալու համար։ Ասում են, վախտին էլֆերի ակումբում իսկապես էլֆեր էին հավաքվում, հիմնականում թեյ խմում ու հիշում իրենց ոսկե դարաշրջանի պատմությունները։ Բայց հիմա այստեղ մենակ Սարհատիչի պես դեմքեր էին․ ցմփոր, ճաղատ, մեծ մասն էլ պրոստատիտով տառապող։ ՈՒ հիմա Ռոբերտ Սարհատիչը պահանջում էր, որ Արմանը իրեն օգնի վնասազերծել մրցակից Հայաստանի ազատ էլֆերի ասոցիացիան, որը բացվել էր երկու ամիս առաջ ու արդեն վերմակը քաշում էր իր վրա։

Գլուխ Դ․ «Երեւանի խաչմերուկների հեքիաթները»

Գլուխ Ա․

Գլուխ Բ․

Գլուխ Գ․

Նոյեմբերի 5, 2015 թ․ երեկո

Անցնելով հերթական տռզած կանգառը՝ Արմանը մտավ «Բուկինիստ»։ Վերեւի հարկում շուտվանից երկար չէր մնում, քանի որ մի անգամ կարդացվող գրքերի վրա փող ծախսելը համարում էր հանցագործություն․ ցանցն ապրած կենա։ Իրականում, ավելի շատ փողն էր ափսոսում, բայց բոլորին բնապահպանական բացատրություններ էր տալիս, չնայած, որ Ամազոնկայի անտառների ճակատագիրը իրեն հետաքրքրում էր անմիջապես Լեոնարդ Պելտիերի ազատագրման հարցից հետո, որի մասին մինչեւ վերջերս համոզված էր, որ արդեն շուտվանից մահացել է բանտում։

Մասոնների եւ իլյումինատների բազմաթիվ դավադրությունների մասին գրականության մոտ կանգնած էր Արմանին մի քանի հին գործերից ծանոթ դեւը։ Սա վախտին Մեզենդերանից էր Երեւան գործերով եկել ու տենց էլ մնացել էր, անհասկանալի առեւտրով էր զբաղվում Հայաստանի ու Պարսկաստանի միջեւ, Աքաթաշ անբարեհունչ անունը փոխել էր, ներակայանում էր որպես Արտաշ։ Արմանի դուրը դեւը հեչ չէր գալիս, դրան համարում էր «հիմար գյադա ու իզվռաշեն»։ Բայց քանի որ Արտաշը միշտ փող ուներ ու հավեսով վճարում էր Բզնունցին, ինքը դեւի հետ միշտ ժպտալով էր խոսում։

Գլուխ Գ․ Անդրերեւանյան կիսամարաթոն

Գլուխ Ա․

Գլուխ Բ․

Նոյեմբերի 5, 2015 թ․ դեպի երեկո

Մետրոյում համարյա մարդ չկար էս ժամին, բոլորը գերադասում էին օրը անցկացնել խցանման մեջ։ Արմանը վազելով անցավ Երիտասարդականի ձանձրալի միջանցքը․ բախտն էլ բերեց, գնացքը անմիջապես եկավ։ Առջեւում  վամպիրների օֆիսն էր․ «Գնացինք «Զորավար Անդրանիկ»։

Վագոնում ընդամենը երեք աղջիկ էին նստած՝ միասին մտած էին մեջտեղինի հեռախոսի մեջ ու ահավոր ուշադիր ինչ֊որ բան էին կարդում, մենակ լուսավորված քթների ծայրերն էին շարժվում եւ մեկի ցուցամատը՝ էկրանի վրա։

Հրապարակը գնացքը չհասցրեց անցնել, մեկ էլ լույսերը անջատվեցին ու ամեն բան կանգնեց։ Մթան մեջ երեում էին միայն երեք սարսափից սառած քթեր՝ սմարթֆոնի մեռած լույսով շպարված։ Աղջիկները այնքան վախեցած էին, որ նույնիսկ ձայն չէին հանում։ Արմանը փորձեց դուռը ձեռքով բացել՝ անսպասելիորեն հաջողվեց։

«Աղջկերք, կներեք ինձ, ես ձեզ պետք է լքեմ, ես ջենտլմեն չեմ, ես դա գիտեմ։ Ես զրկվեցի ջենտլմեն լինելու հնարավորությունից, երբ հինգերորդ դասարանում չօգնեցի Վարդուշ տատիկին թթվի վարունգը հասցնել տուն․․․ Կներեք ինձ, աղջիկներ։ Ներիր ինձ, Վարդուշ տատիկ․․․ Չվախենաք, շուտով կգան իսկական ջենտլմենները, նրանք ձեզ կպարգեւեն ազատություն», ֊ աղջիկները բերանները բաց լսում էին Արմանին։ Դադարելով զառանցանքը՝ Բզնունցը դուրս թռավ վագոնից եւ թունելով վազեց դեպի  «Զորավար Անդրանիկ»։

Գլուխ Բ․ Սոված ուրվականները եւ անլվա դերվիշները

Նոյեմբերի 5, 2015 թ․ Օրվա կես

Գլուխ Ա․

«Խինկալի՞։ Թումանյանի վրա՞։ Մի ժամից՞» ֊ Արմանի սմս֊ը չհասցրեց հասնել տեղ, պատասխանը եկավ անմիջապես․ «AYOOO!!11!!»։

֊Հեղնար, ես թռա խինկալվելու, մի երեք ժամից կլինեմ։ Կոմպիս մեջ չմտնես, սեղանիս դարակները չբացես, չստերս չհագնես էն օրվա պես։

֊Շատ պետքս են ձեր հողաթափերը․․․ ֊ Հեղնարը չավարտեց մունաթախառը պարզաբանումը, քանի որ Արմանը արդեն դուրս էր թռել։

Գլորվելով աստիճաններով, Արմանը շարունակում էր Ֆեյսբուքի մեսենջերով շփվել տարօրինակ ֆեյքի հետ։ Արդեն հասկանալի էր, որ կրկնվող թվերի տարափին հետեւում էին բառեր, հետո ամենը նորից կրկնվոում էր։ Մնում էր պարզապես սպասել եւ թվերի միջից բառերը քաղել։ Արմանը շուտվանից կդադարեր կարդալ թվաբանական բարբաջանքը, բայց քաոսի միջից կառուցվում էր միտք, որը ինչ֊որ բան կարող էր նշանակել։ Բացի դրանից, ներքին ձայնը այսօր տանը չէր մնացել եւ պահանջում էր շարունակել շփումը հանուն անհայտ, բայց լուսավոր ապագայի։ Եթե հաներ կրկնվող թվերը, չաթը Ֆեյսբուքում այսպիսի տեսք ուներ․

֊Բարեւ

֊Բարեւ, ֆեյք

֊Ժամանակ չկա վիճելու, լսիր

֊Լավ, ոնց ասես, ֆեյք

֊Ուշադիր լսիր․ կենտրոնացիր գերեզմանոցի վրա

֊Մի քիչ շո՞ւտ չի

֊Ես գիտեմ, որ դու արնախումի գործով ես զբաղվում…

֊CAR U NAXANZ, DU IN4 IMACAR ES IN4OV EM ZBARVUM?

֊Կարեւոր չէ։ Կենտրոնացիր գերեզմանների վրա։ Վտանգը գալիս է անապատներից։ Մրրիկը կարող է կործանել քաղաքը։ Փոշի։ Մոխիր։ Կենտրոնացիր գերեզմանների վրա։

Թոխմախի ջենտլմենների ակումբը

Գլուխ Ա․ Լեշերը, Ֆեյսբուքը ու կրկին լեշերը

Նոյեմբերի 5, 2015 թ․

Երեւանում երիտասարդ վամպիր լինելը շատ բարդ գործ է։ Միայն ֆիլմերում է, որ արնախում, արիստոկրատ սփրթնած տղերքը ումից ուզում հեմոգլոբին են, կներեք արտահայտության համար, ներքաշում։ Իրական արյուն ծծողները շատ զգայուն, ազդվող, նույնիսկ՝ նրբանկատ լեշեր են: Առնվազն նիկոտինի եւ մի շարք ալկալոիդների հանդեպ խիստ զգայուն են: Եթե մի կաթիլ նիկոտինը միջին վիճակագրական ձիուն ուղարկում է այն աշխարհ, ապա մարդու սատակը, որը թափառում է Երեւանով, դրանից ահավոր գլխացավ է ստանում: Իսկ միգրենով տառապող վամպիրը աշխարհի ամենադուրեկան զրուցակիցը չէ:
Ինչեւէ, վամպիր Սմբատը առավոտ կանուխ թափառում էր Պրոշյան փողոցով՝

փորձում էր գտնել չծխող չաղլիկ մեկին՝ զուտ սնվելու նպատակով։ Դե հիմա փորձեք գիշերվա հինգին գտնել Երեւանում առողջ եւ չծխող տղամարդու: Կանանց մասին չենք էլ խոսում։ Բարդ էքզիստենցիալ խնդիր է յուրաքանչյուր վամպիրի համար։

․․․Շուրջ բոլորը նորմալ ուտելիք չկար։ Չնայած, ըհը, կարծես մի լավ խմած կարմրաթուշ երիտասարդ հայտնվեց եւ սկսեց ճոճվելով ճեմել փողոցով։ Մեկ, երկու եւ արդեն Սմբատը նշան էր դնում վզին․․․ Բայց վերջին պահին Սմբատի գլխին հանդիպեց ինչ֊որ ծանր եւ կոշտ բան։ Նա չհասցրեց հասկանալ, թե ով, կամ ինչը հարվածեց հետեւից, երբ հայտնվեց շղթայված վիճակում մեքենայում եւ շուտով արաագորեն հեռանում էր դեպքի վայրից ժանգից ծանրացած «զրո֊մեկի» բագաժնիկում․․․

* * *

- Ես ձեզ մարդավարի բացատրում եմ, դուք պետք է ինձ օգնեք փոխանցել իմ բացահայտումը Ամերիկայի դեսպանին։ Կամ գոնե՝ պետքարտուղարին։ Ինձ անպայման հանդիպել է պետք։ Շատ շտա՜պ։