Կարդալ Գլուխ ԲԱ. Կորած քարտեզը
Կարդալ Գլուխ ԲԲ. Թվաբանությունն ու այլմոլորակային Սլավիկը
Կարդալ Մաս Ա․ Տխուր վամպիրների էլեգիա
Եղանակը տաքացել էր, բայց մառախուղը շարունակում էր դիրքերը ամուր պահել քաղաքում: Սլավիկի հետ դուրս գալն ու տաքսի բռնելը մեկ էր: Եվ շուտով արդեն շարժվում էին դեպի Մոլդովական փողոց, ուր ապրում էր վերջին կես ժամվա ընթացքում լեգենդար դարձած Աշոտիկը:
Ճանապարհին Սլավիկը, որ դիմացից էր նստել, ու վարորդը, որի անունը Անտոն էր (ինչը մենակ Արմանին էր զարմացնում, այն էլ՝ անհասկանալի պատճառներով), իրար լավ գտան: Երկխոսությունը այնքան ներդաշնակ եւ միապաղաղ, ռիթմիկ էր, որ Արմանը աչքերը փակեց ու սկսեց այդ կրկչոցի տակ մտածել հետագա պլանների մասին:
- Անտոն ջան, բա շուտվանի՞ց ես տաքսի քշում:
- Տո չէ հա... Ես նախարարի ախրանիկ էի: Հետո զահլես գնաց: Կռուգլի սուտկի պետք ա հետը քյաբաբնոցներով ֆռֆռայի, իրա լրբերին տանեի թանգնոց բուծիկներ, թոռներին էլ մնգո: Էդ մեկը ամենահետույքայինն էր: Մնգոն մի հատ նեղ հայաթում էր: Ու լեփ-լեցուն թանգնոց մեքենա: Մտնում էի, ու էլ դուրս գալ չկար: Հետ, առաջ, հետ, առաջ, ամոթել ա ասել, մի կես ժամ…
- Յաաա… Բա հետո՞: Միանգամից տաքսի՞: Բա տնեցի՞ք: Ամուսնացա՞ծ ես: Բա էրեխա՞ ունես: Բա քանի՞սն են:
- Այ ջանմ: Ինչ էրեխա, ինչ ամուսնանալ: Ասում եմ քեզ. մնգոյի մոտ էի սաղ օրը առաջ, հետ, առաջ, հետ:
- Հաաա…. Բա ընկերուհի ունե՞ս, Անտոն ջան: Սիրու՞ն ա: Հերը հարո՞ւստ ա:
- Ունեի մի լավ ընկերուհի: Բայց թարգեցի…
- Հաաաա… Յաաաա… Բա խի՞:
- Ախպերս: Նայի: Ընտիր աղջիկ էր: Կուկլա…
- Յաաաա… Հաաաա… Բա խի՞ թարգիր:
- Ախպերս, ասեմ, ասեմ՝ իմանաս: Վեչնի երջանիկ էր, վեչնի ժպտում էր: Ու հեչ չէր հիվանդանում: Ախպեր ջան, մարդը, որ միշտ երջանիկ ա ու միշտ առողջ՝ էդի նորմալ մարդ չի: Դրանից միշտ մի կիլոմետր հեռու պետք ա լինես: Հաստատ եմ ասում: Հվատա իմ փորձին:
Էդ ընթացքում Արմանը փորձում էր հասկանալ, թե ինչ անել հաջորդ քայլով: Ռոբոտներով զբաղվելը հեչ դուրը չէր գալիս: Բայց մյուս կողմից, հասկանալի չէր, թե էլ ուր գնալ: Քարտեզի նույնիսկ հետքը չկար: էլ ուր մնաց փնտրելու ուղղություն: Մտքերը արդեն հինգերորդ անգամ ցիկլի մեջ պտույտ էին կատարում ու վերադառնում նույն զրոյական կետին, ուր կանգնած էր Աշոտիկի ուրվականը: